o. Antoni Galikowski

Urodził się 22 stycznia 1879 w Łęgu koło Czerska. Rodzicami o. Galikowskiego byli Jan i Maria z domu Żynda. Ukończył pruską szkołę powszechną w 1893. W 1898 wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Nysie. Naukę kontynuował w Mödling koło Wiednia. W 1904 został przyjęty do franciszkanów. Nowicjat odbywał w Leżajsku. Po złożeniu pierwszej profesji i uzupełnieniu wykształcenia w Sokalu, odbył studia filozoficzno-teologiczne w Krakowie i we Lwowie w latach 1907-1911. Święcenia kapłańskie przyjął 2 lutego 1910r. we Lwowie. Po powrocie do macierzystej prowincji pracował we Wronkach a następnie w Miejskiej Górce na Goruszkach. Studiował filozofię w Berlinie, Wrocławiu oraz w Poznaniu, uzyskując w 1921r. tytuł doktora. W 1923r. został profesorem studium zakonnego w klasztorze we Wronkach. W latach 1926-1929r. studiował w Rzymie w Instytucie Archeologii Chrześcijańskiej, uzyskując tytuł doktora teologii. Po powrocie do Polski wykładał we Wronkach. Od 1932 do 1935r. był kustoszem Prowincji Wniebowzięcia NMP a od 2 maja 1938 prowincjałem. Na wiosnę 1939 o. Galikowski wziął udział w kapitule generalnej zakonu w Asyżu. W tym samym roku, w sierpniu udał się na Polesie i Wołyń, by zbadać możliwości założenia klasztoru w obrządku wschodnio-słowiańskim. Tam zastała go II wojna światowa.W czasie okupacji niemieckiej przebywał w klasztorach we Lwowie, Bieczu, Pilicy oraz Zakliczynie.W czasie wojny prowadził tajne wykłady dla alumnów franciszkańskich. W 1945 powrócił do macierzystej prowincji na Górnym Śląsku i w Wielkopolsce. Do 1950 był prowincjałem. W 1950 został kustoszem prowincji. Zmarł w szpitalu 30 października 1950 w Siemianowicach Śląskich. Pochowany na cmentarzu zakonnym w Katowicach-Ligocie.