ks.prof.Jakub Najmanowicz

Urodził się w r.1584. Po ukończeniu studiów w akademii krakowskiej został zaproszony do Paryża przez swojego wuja Jana Stefańskiego,kanonika sandomierskiego gdzie uzyskał stopień doktora filozofii. Studiował na uniwersytetach francuskich i włoskich W Rzymie ubiegał się o tytuł doktora prawa. Po powrocie do kraju bronił pracy de natura materiae aby zostać profesorem wydziału filozoficznego. W 1606 r. uzyskał święcenia kapłańskie zostając wkrótce prefektem seminarium diecezjalnego. W 1614 ubiegał się o profesurę broniąc publicznie dział de rescidenda venditione. W następnym roku został profesorem novorum jurium, ktore miał wykładac codziennie z zatrzymaniem prefektostwa jak długo dziekan uzna za stosowne. W 1618 roku uniwersytet wyznaczył go do bronienia przed biskupem władzy rektorskiej co do prawa zatwierdzania testamentów profesorskich. W czasie sporu z jezuitami o szkoły w Krakowie

swą zapobiegliwością,swemi talentami,i mocą duszy,uniwersytet z ostatniej wydźwignął toni;za co imię jego w całej Polsce głośne,na wieczna pamięć zasługuje.

W 1625 roku został kanonikiem katedralnym krakowskim. Kiedy w roku 1633 sprawa Akademii z jezuitami stanęła przed komisją powołaną do rozstrzygnięcia sporu Najmanowicz reprezentował uczelnię wspierany przez grupę uczonych,którą tworzyli jego brat Krzysztof Najman,Marcin Campus Wadowski,Adam Opatowski,Wojciech Borowski,Bartłomiej Januszewicz i Broscjusz.

W Akademii przepracował 36 lat.16 razy był wybierany rektorem [kadencja trwała pół roku]:

1621-1622

1623-1624

1625-1626

1628

1631- 1632

1632 -1633

1634-1635

1641

W 1632 wybrano go rektorem pod jego nieobecność kiedy przebywał w Warszawie. W roku 1634 był archidiakonem kolegiaty pilickiej. Ks. Wiśniewski w swojej monografii nazywa go Jakóbem Majmanem. Do niego należało:

probostwo Kidów ze wszystkiemi polami i dziesięcinami, także dziesięciny w Woźnikach, Wilkowie, Biały, w Solcy, w Siatczy, dziesięcina folwarczna w Przychodach [ Każdy z prałatów  otrzymywał z folwarku Przychody 200 zł], w Kidowie, Wierbce, Dobrakowie.

przy czym prepozyt, dziekan, archidiakon i kustosz nie mieli prawa, pod karą 100 grzywien, zawierać z kimkolwiek umowy względem zamiany dziesięcin snopkowych na pieniądze. Zmarł po ośmiodniowej chorobie 23 .11.1641 Pozostało po nim kilkanaście pism powstałych podczas sporu z jezuitami oraz napisany w 1618 r. Prognostyk Duchowny na Kometę ktoregosmy widzieli grudnia przeszłego roku,1618 uczyniony.