Stanisław Młodzianowski herbu Dąbrowa

Pochodził z niezamożnej szlachty osiadłej w ziemi mazowieckiej, pisał się z Suchych i Łazów. Brak jest wiadomości o jego losach przed r. 1706. Później wspominał, że w młodości był na służbie u hetmana wielkiego koronnego Adama Mikołaja Sieniawskiego. Bliskie związki łączyły go również z miecznikiem koronnym Stanisławem Denhoffem. Od r. 1702 trzymał parzymiechy w ziemi wieluńskiej jako zastaw od Stanisława Warszyckiego, miecznika koronnego i starosty łęczyckiego. Na dobrach tych w 1717r. zapisał swojej żonie sumę 40 000 złp. W maju 1706 był podczaszym bracławskim i porucznikiem roty husarskiej znaku Denhoffa. W grudniu1706 r. był dowódcą części wojsk koronnych w okolicach Krakowa, pozostającej pod dowództwem Denhoffa. W styczniu 1707 objął przejściowo dowództwo nad całymi siłami Denhoffa. Od 1707 r. dzierżawił wsie Szyce, Dzwonowice i Sierbowice. Posiadał także dobra w województwie sandomierskim. Zimą 1708 r. dowodził w Lubelskiem jedną z wydzielonych przez Sieniawskiego dywizji, wyznaczonej dla prowadzenia walki podjazdowej ze zwolennikami Stanisława Leszczyńskiego. Od lutego do kwietnia 1710 r. był posłem z województwa sandomierskiego na walną radę warszawską. Jesienią 1711,, na czele 3 chorągwi lekkich i 8 chorągwi arkabuzerii, w okolicach Lelowa i Wielunia śledził posunięcia Adama Śmigielskiego w Wielkopolsce, pilnując przy tym granicy śląskiej. Latem 1715, po śmierci regimentarza, kasztelana lubaczowskiego, Franciszka Brzuchowskiego,,objął po nim komendę nad partią wojska koronnego skoncentrowaną w okolicach Gorzyc. Otrzymał kasztelanię lubaczowską. W r. 1716 był nadal porucznikiem chorągwi husarskiej S. Denhoffa. Zmarł w 1717 r. Z małżeństwa z Aleksandrą Czyżowską miał syna Stanisława Kostkę i córkę Helenę, żonę Franciszka Tarły, kasztelana lubelskiego. Jego syn, Stanisław Kostka Młodzianowski, był chorążym znaku pancernego marszałka wielkiego koronnego F. Bielińskiego i dzierżawcą wsi Szyce, Sierbowice, Szypowice i Dzwonowice.

Herb Dąbrowa