prof. Ludwik Antoni Paszkiewicz

Urodził się 1 czerwca 1878 w Warszawie, syn Ludwika. Studia odbył w Warszawie. Był pracownikiem Rady Lekarskiej Tymczasowej Rady Stanu. W roku 1904 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Warszawskiego Cesarskiego Uniwersytetu z dyplomem cum eximia laude. Początkowo pracował jako internista, a 1 stycznia 1919 r. rozpoczął pracę w zakładzie anatomii patologicznej jako prosektor, potem asystent i adiunkt. Pogłębiał swą wiedzę anatomopatologiczną w Berlinie, u profesorów: Picka, Westenhoeffera, Klopschtocka i Kawarskiego. W 1921 r. otrzymał stopień doktora medycyny, broniąc tezy doktorskiej pt. Mesodermoma malignum peritonei. 11 maja 1923 r. habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim, przedstawiając pracę: Badania gruczołów wydzielania wewnętrznego w przypadkach otyłości. 1 października 1923 r. otrzymał tytuł zastępcy profesora w swoim macierzystym zakładzie. 1 listopada 1924 r. został profesorem zwyczajnym i objął kierownictwo katedry anatomii patologicznej Wydziału Lekarskiego UW. Podczas okupacji niemieckiej już w grudniu 1939 r. rozpoczął egzaminy z anatomii patologicznej dla absolwentów UW. Wykładał na tajnych kompletach Wydziału Lekarskiego oraz w Szkole doc. Jana Zaorskiego. Brał czynny udział w tajnym nauczaniu studentów medycyny. W czasie okupacji hitlerowskiej działała w Pilicy agentura Rady Głównej Opiekuńczej pow. miechowskiego, która zajmowała się wysiedlonymi z Generalnej Guberni oraz uchodźcami z Warszawy. Po Powstaniu Warszawskim prof. Paszkiewicz znalazł się w Pilicy. Po wojnie kierował odbudową zniszczonego w czasie wojny zakładu anatomii patologicznej, w gmachu Anatomicum przy ul. Chałubińskiego 5 w Warszawie. Od marca 1945 r. rozpoczął pracę dydaktyczną na nowo organizującym się Wydziale Lekarskim UW w szkole przy ul. Boremlowskiej na Pradze. W okresie powojennym był organizatorem i kierownikiem Zakładu Patomorfologii PAN, prezesem Polskiego Towarzystwa Anatomopatologów i członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. W 1957 r. przeszedł na emeryturę. do 1961 r. pracował w Akademii Medycznej. Zmarł w Warszawie 12 lipca 1967 r. Jest autorem kilkudziesięciu prac oraz obszernego podręcznika pt. Anatomia patologiczna, ogólna i szczegółowa. Był także redaktorem Polskiego Tygodnika Lekarskiego oraz członkiem wielu kolegiów redakcyjnych polskich pism naukowych.