Ludwik Wiktor Kielbass

Rodzina Kielbassów przybyła ze Śląska około 1890 roku kiedy to Dominik Kielbass kupił dworek w Sudole koło Jędrzejowa. Z jego małżeństwa z Tymoteą z Szumańskich urodziło się pięciu synów. Najmłodszy z nich, Ludwik Wiktor, urodził się 5 stycznia 1893 roku. Ucząc się w kieleckiej Szkole Handlowej w 1911 r. Kielbass odbył praktyki zawodowe w Wierbce u Moesów. W tym samym roku Aleksander Moes został prezesem Kieleckiego Towarzystwa Rolnego. W tym czasie prace nad odtworzeniem ogrodu pałacowego w Wierbce prowadził znany ogrodnik Mieczysław Bolesław Hoffman co być może wpłynęło na zaintersowanie się Ludwika Kielbass ogrodnictwem.W 1912 roku ukończył on kielecka szkołę handlową. Kolejne praktyki odbył w: firmie Braci Hoser w Warszawie (1912-1913), w której Piotr Ferdynand II Hoser prowadził kursy ogrodnicze, które z czasem przekształciły się w Wyższą Szkołę Ogrodniczą. Po przerwie w edukacji spowodowanej pierwszą wojną światową i wojną polsko-rosyjską (1914-1921) Kielbass odbył kolejne praktyki: w Zakładzie Genetyki Hodowli Roślin Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (1921), w majątku Ignacego Paderewskiego w Vevey w Szwajcarii i w wielu francuskich firmach. W 1922 roku ukończył studia w Wyższej Szkole Ogrodniczej w Warszawie. Ucząc się w Warszawie podjął studia artystyczne.Uczęszczał na kursy malarstwa, rysunku i rzeźby ale ich nie ukończył, prawdopodobnie dlatego, że był wobec siebie bardzo krytyczny. Z tego okresu zachował się wyrzeźbiony przez niego medalion z białego marmuru z wpływami greckiego antyku. W roku 1921 przejął po ojcu dworek w Sudole pod Jędrzejowem gdzie założył gospodarstwo ogrodnicze, które systematycznie powiększał i udoskonalał. Zajmował się głównie produkcją nasion oraz uprawą drzewek owocowych i dekoracyjnych oraz warzyw. Prowadził także pasiekę. W latach 1918 -1920 Ludwik Kielbass służył w wojsku jako „porucznik rachunkowy”. Jesienią 1920 z upoważnienia Ministerstwa Sztuki i Kultury konwojował wystawę sztuki polskiej do Wenecji.Wydelegował go tam Minister Kultury i Sztuki, poeta, krytyk literacki i artystyczny, Zenon Miriam Przesmycki. W Wenecji prawdopodobnie zakupił pierwsze dzieło. Był to szkic Leonarda da Vinci, który również nie był pokazywany, zwłaszcza historykom sztuki. Po powrocie z Włoch, dzieki dochodom z dobrze prosperującego gospodarstwa, zaczął systematycznie kupować dzieła do swojej kolekcji. Z czasem znudziło go ogrodnictwo i niemal całkowicie poświęcił się sztuce. Kielbass był także bibliofilem. Zbierał książki z zakresu sztuki i ogrodnictwa. Większość zbioru uległa rozproszeniu. Jedynie część trafiła do Biblioteki Muzeum Narodowego w Kielcach. Niektóre książki zdobiły exlibrisy wykonywane przez zaprzyjaźnionych z kolekcjonerem artystów – grafików.

Początek lat 50-tych XX wieku nie był dobrym okresem dla prywatnych przedsiębiorstw. Zaczęły się trudności finansowe. W roku 1956 Ludwik Kielbass wydzierżawił gospodarstwo. Zły stan zdrowia i problemy finansowe zmusiły go do wyprzedania części swojej kolekcji a pogarszający się stan zdrowia spowodował konieczność leczenia w szpitalu w Jędrzejowie. 19 października 1956 roku kolekcjoner sporządził testament, na mocy którego spadkobiercą majątku został jego uczeń Władysław Skowronek, którego zobowiązał do przekazania Muzeum Narodowemu w Kielcach księgozbioru i zbiorów sztuki. Do Działu Rycin trafiło 229 grafik, do Dziale Sztuki Współczesnej: 16 obrazów i 2 rzeźby, do Działu Malarstwa i Rzeźby: 13 obrazów i 2 rzeźby a do Działu Rzemiosła Artystycznego: 100 sztuk porcelanowych naczyń, głównie z Chin i Japonii, 37 eksponatów z zakresu złotnictwa i metaloplastyki, kilka przedmiotów z kości słoniowej, drewna, nefrytu, 14 cennych dekoracyjnych tkanin, głównie wschodnich, oraz 4 kafle piecowe. Do Biblioteki Muzeum Narodowego w Kielcach trafiło 86 książek poświęconych głównie sztuce.