Leo Karl Adolf Marquardt von Lützow

Dziadkiem Leo Karla był generalmajor Johann Adolph von Lützow (ur.1748 – zm.1819), pan na Groß- und Klein-Ziethen, który 28 listopada 1779, w Berlinie, poślubił Frederike Wilhelmine Luise Sophię, z domu von Zastrow (1754 -1815). Ich syn, a ojciec Leo Karla -Leopold Wichard Heinrich von Lützow(ur.1786), był prawdopodobnie jedynym oficerem niemieckim, który walczył z Napoleonem Bonaparte służąc w czterech armiach. W 1803 roku Leopold wstąpił do armii pruskiej i walczył z Napoleonem w czwartej wojnie koalicyjnej w 1806/07. Czwartą koalicję zorganizowało Zjednoczone Królestwo. Anglicy wciągnęli do wojny Imperium Rosyjskie i Prusy. Po zwycięskich bitwach pod Jeną i Auerstädt, Napoleon zajął Berlin, a po starciach pod Iławą Pruską i Frydlandem wojska napoleońskie zepchnęły armię rosyjską za Niemen. Na mocy traktatu pokojowego podpisanego 7 lipca 1807 r. w Tylży, przez Napoleona i cara Aleksandra I, z ziem odebranych Prusom utworzone zostały Księstwo Warszawskie, Królestwo Westfalii oraz Wolne Miasto Gdańsk. Rosja, w zamian za przystąpienie do blokady kontynentalnej, otrzymała okręg białostocki. Leopold Wichard dołączył wówczas do armii austriackiej. 30 kwietnia 1809 r. razem ze starszym bratem, Ludwigiem Adolfem Wilhelmem von Lutzow (1782-1834), późniejszym pruskim generałem¹ dołączył do oddziału majora Schilla i 5 maja wziął udział w bitwie z wojskami westfalskimi² pod Dodendorfem koło Magdeburga, w której ciężko ranny został jego brat. Po klęsce Austrii w 1809 r. i podpisaniu traktatu pokojowego w Schönbrunn Leopold Wichard wyjechał do Hiszpanii gdzie od 1810 r. do początku 1812 r. walczył przeciwko armii francuskiej w składzie sił hiszpańskich. Został wzięty do niewoli francuskiej, z której uciekł. Przez Szwajcarię, Niemcy i Polskę, w lipcu 1812 r. dotarł do armii rosyjskiej w pobliżu Drissy na Białorusi i został do niej przejęty w stopniu podpułkownika. Walczył w rosyjskiej kampanii przeciwko Napoleonowi. W 1813 roku, wraz ze 160 innymi rosyjskimi oficerami został przekazany królowi pruskiemu Fryderykowi Wilhelmowi III. W 1815 r. wstąpił do armii pruskiej i brał udział w bitwach pod Ligny oraz pod Waterloo. 9 kwietnia 1815 ożenił się z Berthą von La Roche Berthy von Frank (1793–1830). Ze związku Leopolda Wicharda z i Berthy urodzili się:

• Sophie (1816–1855)

• „nasz” Leo Karl Adolf Marquardt (ur.1 września 1817 w Berlinie).

• Otto (ur. 1818)

• Mathilde (ur. 1822)

• Agnes (1825–1826)

• Editha (1828–1830)

• Max (1829–1830)

6 lutego 1835 r. Leopold Wichard ożenił się po raz drugi, z Therese von Richthofen (1816–1839), siostrą germanisty Karla von Richthofen (1811–1888). Miał z nią syna, Kurta Heinricha Karla (1836–1907), pruskiego generalmajora. W 1840 r. szwagier Leopolda Wicharda został jego zięciem poślubiając w Głogowie najstarszą córkę -Sophie. Karl von Richthofen (1811–1888) to znany ówczesny prawnik, profesor prawa konstytucyjnego na wydziale prawa Uniwersytetu Friedricha Wilhelma w Berlinie. Był autorem kilku ważnych opracowań wydanych drukiem. Wniósł również wkład w powstanie Monumenta Germaniae Historica (Pomniki Dziejowe Niemiec). Leopold Wichard dosłużył się stopnia generalleutnanta. W 1843 r. został gubernatorem Berlina. Otrzymał wysokie odznaczenia:Order Pour le Mérite i Krzyż Żelazny oraz honorowe obywatelstwo Głogowa. Zmarł 27 sierpnia 1844 w Gotha. Jego historia została opisana w autobiografii In Vier Armeen gegen Napoleon.

Leo Karl Adolf był sędzią izby królewsko- pruskiej. 14 stycznia 1847, we Frankfurt nad Menem, ożenił się z Marią Gertrudą d'Orville (1819 - 1890), córką Petera d'Orville  i Philippine Friederike Ida Bisdom. Ze związku tego narodzili się:

• Mathilde (ur. 9 maja 1849 w Berlinie).

• Leo Freiherr von Lützow (ur.18 maja 1856w Görlitz, zm 25 kwietnia 1908 w Arolsen). Był doktorem prawa.

Aktem kupna-sprzedaży spisanym 31 grudnia 1856/12 stycznia 1857 roku w dworze w Kąpiołkach, przez Rajmundem Zgliczyńskim, rejentem Okręgu Pilickiego, Leon Baron von Lützow, obywatel pruski, zamieszkały w Gorlitz, nabył od Leopolda Bonawentury Brudzewskiego, za 40.000 talarów pruskich, czyli 36.000 r.s., dobra Kąpiołki, Złożeniec oraz Smoleń. Jego wspólnikiem w tej transakcji był Artur von Zastrow.³ 8 marca 1860 roku von Lutzow orazArthur von Zastrow zawarliprzed rejentem kancelarii okręgu pilickiego, Augustem Zawadzkim umowę dzierżawy Złożeńca i Kąpiołek, spisaną z zamieszkałym w Kąpiołkach Benno Marxem. Właścicieli przedmiotu dzierżawy reprezentował Kurt Albert Sturm zamieszkały w Görlitz. Kontrakt na dzierżawę dóbr Kąpiołki i Złożeniec spisany został w dniu 31 maja 1859 roku w języku niemieckim. Traktowany był jako wstęp do mającego nastąpić w trakcie dzierżawy nabycia dóbr, a obowiązywał przez 12 lat, licząc od 1 czerwca 1859 roku. Raty dzierżawne miały rosnącą wartość, by od roku 1864/65 osiągnąć wysokość 2.000 r.s. 26 czerwca 1861 roku, w Berlinie, przed notariuszem, Radcą Sprawiedliwości, Juliuszem Wintherem, Beno Marx kupił dobra Kąpiołki od ich właścicieli. W tym samym dniu, przed tym samym notariuszem, Kurt Albert Sturm nabył od nich dobra Złożeniec z kolonią Bazylów. Leo Karl Adolf zmarł 17 stycznia 1891 w Wiesbaden.

Herb Lützow

Wspomnienia Leopolda Wicharda von Lützow z okresu wojen napoleońskich

 1 Adolf von Lützow (1782 -1834) to bohater narodowy Prus i Niemiec. Był działaczem patriotycznym, dowódcą korpusu ochotników w wojnie napoleońskiej i generałem. Lützow i jego podkomendni zyskali trwałe miejsce wśród niemieckich tradycji patriotycznych i niepodległościowych. Barwy korpusu Lützow –czarne mundury z czerwonymi wypustkami i złotymi guzikami – to dzisiaj barwy na fladze Niemiec. Imię Lutzow otrzymał w 1940 r. niemiecki krążownik ciężki, noszący wcześniej nazwę Deutschland. W 1945 r. jako okręt szkolny, wspierał wojska niemieckie w rejonie Fromborka, Gdańska i Gdyni i Helu. Został uszkodzony w rejonie Świnoujścia i po wojnie zatopiony podczas rosyjskich prób nowych bomb lotniczych.