Jan Łubieński herbu Pomian

Urodził się 27 grudnia 1788 w Szczytnikach. Był synem Feliksa i Tekli Bielińskiej. Pomagał ojcu w gospodarowaniu w rodzinnym Guzowie i otrzymał wykształcenie domowe. W 1801 r. kontynuował nauki w Wiedniu, w towarzystwie starszych braci. Po wkroczeniu wojsk francuskich na ziemie polskie w 1806 r. obwołany został generałem pospolitego ruszenia ziemi rawskiej i w styczniu 1807 r. rozpoczął działania na Pomorzu Zachodnim, gdzie w początkach lutego zdobył Szczecinek. Zyskał uznanie m. in. gen. J. H. Dąbrowskiego, który donosił ks. Józefowi Poniatowskiemu o męstwie i duchu ochoczym rycerzów rawskich pod komendą gen. Łubieńskiego. Wiosną 1807 r. wrócił do gospodarki w Guzowie. W latach 1810–1813 był konsyliarzem z departamentu warszawskiego w Głównej Izbie Obrachunkowej i dzięki staraniom ojca posłował na sejmy 1811 i 1812. Ożenił się 7 grudnia 1810 w Okuniewie z Anną Klicką, córką Stanisława Klickiego, cześnika różańskiego. Był radcą Rady Departamentowej departamentu warszawskiego Księstwa Warszawskiego z powiatu sochaczewskiego w 1811 r. W roku 1812 wszedł do pospolitego ruszenia, i obwołany został komendantem województwa mazowieckiego w randze generalskiej. Odkomenderowany został do obrony twierdzy Kołobrzeg. Był w tym czasie właścicielem Okuniewa, a od teścia dzierżawił Młodzianów. W 1817 roku był marszałkiem sejmikowym powiatu stanisławowskiego województwa mazowieckiego. Od roku 1818 uczestniczył w pracach Rady Ogólnej Dozorczej Szpitali oraz w pracach Towarzystwa Dobroczynności, kierując sprawami ekonomicznymi w wydziale administracyjnym. W latach 1825–1830 był sędzią pokoju w powiecie stanisławowskim. W 1825 r. powstało Towarzystwo Wyrobów Zbożowych. Rok później na Solcu pod Warszawą ruszyła budowa czteropiętrowego młyna, który składał się z 12 złożeń kamieni francuskich, napędzanych 60-konną maszyna parową. Ruszył w 1828 r., zatrudniając 100 robotników. W roku 1829 został prezesem wydziału administracyjnego Towarzystwa Dobroczynności. Został wspólnikiem spółki bankierskiej: Bracia Łubieńscy i spółka, na której czele stanął generał Tomasz Łubieński. Spółka dawała obywatelom ziemskim zaliczki i zajmowała się sprzedażą komisową ich produktów. W tym samym roku brat, Henryk, wprowadził go do zarządu Towarzystwa Wyrobów Zbożowych. W 1830r. trafił do zarządu Towarzystwa Wyrobów Lnianych. Założona została wówczas, działająca na małą skalę, przędzalnia lnu w młynie Ruda pod Marymontem, gdzie wypróbowano technologię mechanicznego przędzenia lnu. Gdy wyniki okazały się obiecujące, przystąpiono do budowy dużej fabryki pod wsią Kozłowice. Nazwano ją Żyrardowem, od nazwiska wynalazcy metody mechanicznego przędzenia lnu Filipa de Girarda. Po wybuchu powstania listopadowego Jan organizował magazyny żywnościowe, a następnie został intendentem generalnym armii. Po powstaniu listopadowym położenie Towarzystwa Wyrobów Lnianych stało się trudne, a Jan Łubieński nie był zainteresowany dalszym udziałem w spółce jednak Bank Polski rozwinął przeciwko niemu akcję o długi Towarzystwa. W tym czasie Towarzystwo Wyrobów Zbożowych również popadło w długi i w roku 1834 młyn został zajęty przez Bank Polski. Jan był w tym roku sędzią Sądu Najwyższej Instancji Królestwa Kongresowego. Kiedy w roku 1837 zmarła jego żona, wycofał się z życia publicznego i ograniczył do działalności filantropijnej. Po ustanowieniu w 1842 Rady Głównej Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych przez wiele lat był jej członkiem. Drugą jego żoną została w 1843 r. Izabela Michałowska. W 1858 został członkiem Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim. W Księdze Kancelarii Ziemiańskiej Guberni Radomskiej, która do 1866 r. obejmowała okolice Pilicy, Jan Łubieński, tytułowany Tajnym Radcą i Senatorem jest wymieniony jako właściciel wsi Solca i Jasieniec, wydzielonych z dóbr Szczekocińskich. Zmarł 26 czerwca 1878 w Warszawie. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim.. Z Anną Klicką miał synów: Stanisława i Władysława, oraz córki: Amelię, zamężną z Karolem Krasińskim, i Ewelinę, zamężna z Wacławem Popielem. Z małżeństwa z Izabelą z Michałowskich miał córkę Ludwikę, zamężną z Władysławem Mielżyńskim.