Geolodzy

Ludwik Zejszner

Urodził się w Warszawie w 1805. Był synem nadwornego aptekarza króla Poniatowskiego. Studiował na uniwersytetach w: Warszawie, Berlinie i Getyndze gdzie w 1829 r. obronił doktorat z krystalografii. W tym samym roku został kierownikiem katedry mineralogii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1833 r. został zdymisjonowany za posiadanie polskiej prasy niepodległościowej z okresu powstania listopadowego. Do 1837 r. był dyrektorem górnictwa Wolnego Miasta Krakowa. W latach 1838–1847 prowadził własną pracą naukową. W tym czasie mieszkał w Warszawie. W 1844 r. w Berlinie opublikował anonimowo, pierwszą szczegółową mapę geologiczną Tatr. Prowadził także liczne badania zlodowaceń tatrzańskich. Oprócz prac geologicznych sporządził liczne opracowania etnograficzne, zwłaszcza ludów karpackich. Wydał Pieśni ludu Podhalan, czyli górali tatrowych polskich (1845). W 1848 na Uniwersytet Jagielloński, gdzie pracował do 1857 r. W 1849 r. odbył i opisał podróż do źródeł Wisły i na Baranią Górę. W latach 50 i 60. XIX w. wykonał dziewięć arkuszy mapy geologicznej Gór Świętokrzyskich. W 1856 r. wydał książę popularnonaukową Geologia do łatwego zastosówania. Od 1857 r. pracował w warszawskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej, a następnie w państwowym biurze geologicznym badając złoża na terenie Królestwa Kongresowego i wykonując mapy geologiczne. Później przeszedł do służby rządowej jako urzędnik do specjalnych poruczeń. Po upadku powstania styczniowego, którego był przeciwnikiem, powrócił do Galicji. Do 1870 r. pracował w karpackim przemyśle naftowym. Po powrocie do Krakowa z nieznanych przyczyn 3 stycznia 1871 r. został zamordowany przez osobę, którą przyjął na służbę. Pochowany jest na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Opublikował 146 prac naukowych.

Eugeniusz Mikołaj Romer

Urodził się 3 lutego 1871 we Lwowie. W 1889 ukończył gimnazjum klasyczne w Nowym Sączu. Do 1893 r. studiował historię, geologię, geografię i meteorologię na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w Halle i we Lwowie. W 1894 obronił doktorat z filozofii na Uniwersytecie Lwowskim, a w 1895 r. złożył egzamin nauczycielski. Następnie przez pół roku studiował w Wiedniu glacjologię i geologię, a później meteorologię w Berlinie. Po powrocie do Lwowa podjął pracę jako nauczyciel gimnazjalny. W 1897 r., został zatrudniony w Akademii Handlowej. Dwa lata później habilitował się. W 1909 r. będąc już profesorem Uniwersytetu Lwowskiego, zdecydował się zostać ponownie studentem tektoniki i morfologii w Lozannie. W 1910 r. wziął udział w wyprawie o Azji. Po powrocie do Lwowa w 1911 r. objął katedrę geografii w Uniwersytecie Lwowskim. W latach 1911-1913 odbył wiele wycieczek w Tatry, których owocem było kilka prac z zakresu hydrografii i klimatologii. W 1913 r. wziął udział w Międzynarodowym Kongresie Geologicznym w Toronto. Przed wybuchem I wojny światowej zaangażował się w działalność niepodległościową. Po wybuchu wojny przeniósł się do Wiednia gdzie rozpoczął opracowywania wielkiego „Geograficzno-statystyczny atlasu Polski”. W 1918 r. stworzył czasopismo „Prace Geograficzne” które redagował do 1939 r. Od grudnia 1918 r. do połowy października następnego roku pracował w Paryżu jako ekspert do spraw geograficznych przy delegacji polskiej na paryskiej konferencji pokojowej. W 1921 założył instytut kartograficzny Atlas. W 1923 ztowrzył czasopismo „ Polski Przegląd Kartograficzny” którego redaktorem był do 1934r. W listopadzie 1925 Królewskie Towarzystwo Geograficzne w Londynie przyznałomu tytuł honorowego członka korespondenta Towarzystwa Ronaldshay. W 1927 r. Towarzystwo Geograficzne w Chicago przyznało mu Złoty Medal. W 1929 przeszedł na emeryturę. Od 1931 r. był honorowym profesorem uniwersytetu lwowskiego. W 1934 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Poznańskiego. W 1941 r., po zajęciu Lwowa przez Niemców ukrywał się a następnie przeniósł się do Warszawy. Po wojnie objął katedrę geografii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz kierownictwo krakowskiego Instytutu Geograficznego. W 1947 r. otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był współzałożycielem reaktywowanej w 1946 roku spółki akcyjnej Książnica Atlas we Wrocławiu. Od 1952 r był członkiem Polskiej Akademii Nauk. Był członkiem zwyczajnym Polskiego Towarzystwa Geologicznego i wiceprezydentem Międzynarodowej Unii Geograficznej. Towarzystwo Geograficzne w Paryżu odznaczyło go złotym medalem za zasługi w dziedzinie kartografii. Wydał wiele prac z zakresu kartografii, klimatologii, geomorfologii i dydaktyki geografii. Jego imieniem nazwano jeden z lodowców w Górach Świętego Eliasza. Zmarł 28 stycznia 1954 w Krakowie.

W wydanej w 1909r. we Lwowie, pod redakcją prof.Józefa Siemiradzkiego, „Geologii ziem polskich” autorzy podają wyniki badań prowadzonych przez L.Zejsznera i E.Romera w okolicach Pilicy.