gen.Stefan Hubicki

O Pilicy » Żyli wśród nas » Wojskowi i powstańcy » gen.Stefan Hubicki

Urodził się 18 marca 1877 w Pilicy. Był synem Bolesława i wnukiem Romana Hubickiego. Ukończył medycynę na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1925r. obronił doktorat. W latach 1904-1914 pracował w szpitalach warszawskich. Od roku 1914 służył w armii rosyjskiej. Od stycznia 1919r. był sekretarzem delegacji Piłsudskiego w Paryżu. Za pracę w Polskiej Organizacji Wojskowej został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy. W czasie wojny polsko-radzieckiej był szefem sanitarnym Obozu Warownego "Grodno", Grupy Operacyjnej Edwarda Rydza-Śmigłego, 3 Armii i 2 Armii . Od listopada 1920 do listopada 1921 był szef Wydziału Organizacyjnego Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Był komendantem Wojskowej Szkoły Aplikacyjnej Sanitarnej oraz Inspektorem Służby Zdrowia. Od września 1926 do października 1929 pełnił obowiązki komendanta Wojskowej Szkoły Sanitarnej. W 1927 r. stanął na czele komitetu organizacyjnego budowy Pomnika Lekarza, który miał uczcic pamięć członków służby zdrowia poległych za ojczyznę. W 1928 r. awansował go do stopnia generała brygady. W 1929 przeniesiony został w stan nieczynny. Od października 1929 był wiceministrem pracy i opieki społecznej. W grudniu 1930 został ministrem pracy i opieki społecznej w rządzie Walerego Sławka. Pełnił tę funkcję do maja 1934 w rzadach Aleksandra Prystora i Janusza Jędrzejewicza. W 1931 został przeniesiony w stan spoczynku. W latach 1935-1939 był komisarzem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Od 1939 przebywał na Węgrzech. Był m.in. szefem Obozu Polski Walczącej na Węgry. W latach 1944-1945 ukrywał się na Słowacji. Po wojnie powrócił do Polski, pracował jako lekarz w Sławkowie i w Serocku. Był autorem wielu prac z medycyny wojskowej. Zmarł 30 października 1955 w Serocku.

Bibliografia: