gen.Aleksander Osiński

Urodził się w Pilicy 27 lutego 1870 jako syn Antoniego Osińskiego i Katarzyny Przesmyckiej .
1889 r. ukończył Oficerską Szkołę Piechoty w Petersburgu i służył jako oficer zawodowy w armii carskiej.
1900 - 1901 r. Jako dowódca kompanii i batalionu uczestniczył w interwencji Rosji w Chinach.
1904 - 1905 r. Podczas wojny rosyjsko-japońskiej  walczył na froncie mandżurskim w stopniu  podpułkownika.
1913 r. Mianowany pułkownikiem i dowódcą pułku.
1914 r. Podczas I wojny światowej walczył na froncie austriackim.Był kilkakrotnie  ranny.
1915 r. mianowany generałem majorem i dowódcą brygady piechoty.
od 03.1915 dowódca 131 tyraspolskiego pp a potem do 30.04.1917 dowódca124 woroneskiego pp.
1917 r. Od 30 kwietnia dowódca 133 DP. Po rewolucji włączył się  w formowanie Wojska Polskiego i czasowo przewodniczył Komisji Organizacyjnej przy rosyjskim Sztabie Generalnym. Organizator oddziałów polskich w Rosji, następnie na Ukrainie,
1918 r. Od kwietnia naczelny dowódca Wojska Polskiego na Ukrainie z nominacji Rady Regencyjnej w Warszawie. W listopadzie przyjęty do WP w stopniu generała podporucznika i mianowany dowódcą Okręgu Generalnego "Łódź".
VIII 1919 – VII 1920 r. Generalny Inspektor Piechoty,
VII 1920 – I 1921 r. dowódca 17 Dywizji Piechoty, później Grupy Operacyjnej, a następnie 1 Armii i przejściowo 3 Armii;
I 1921 – VII 1922 r. dowódca Okręgu Generalnego "Kraków", a po przeformowaniu - Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie.
1 maja 1921r. został awansowany do stopnia generała porucznika, a w następnym roku zweryfikowany w stopniu generała dywizji.
VII 1922 – II 1924 r. szef Administracji Armii , w okresie od V do VI 1923 pełni obowiązki kierownika Ministerstwa Spraw Wojskowych,
II 1924 – VI 1926 r. Inspektor Szkół Wojskowych,
VII 1926 – X 1935 r. Inspektor Armii,
od 4 X 1935 r. przechodzi w stan spoczynku.

Po przejściu w stan spoczynku stał się działaczem politycznym. W 1937 szef okręgu Obozu Zjednoczenia Narodowego, w 1938 senator z nominacji Prezydenta Rzeczypospolitej (w wyborach nie przeszedł). Od sierpnia 1939 przebywał w USA, skąd po kampanii wrześniowej przybył do Wielkiej Brytanii, gdzie kierował PCK. W lipcu 1947 wrócił do Polski. Osiadł w Warszawie, gdzie zmarł 10 lutego 1956. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Odznaczenia : Virtuti Militari, Polonia Restituta 2 kl., Krzyż Niepodległości, Krzyż Walecznych czterokrotnie, Krzyż Zasługi złoty dwukrotnie, Order Leopolda (Belgia).Kawaler rosyjskiego Orderu św.Jerzego IV klasy

Wyjątkowa fotografia przedstawiąjąca dwóch generałów-Piliczan. W centrum gen.Hubicki .Za nim w głębi gen. Aleksander Osiński.

Zdjęcie wykonano około 1937-1939 roku, kiedy, podczas obchodów Tygodnia PCK, nagrywano audycję radiową poświęcona działalności tej organizacji. Po lewej siedzi gen. Aleksander Osiński. Po prawej poetka Kazimiera Iłłakowiczówna (1888-1983). W kwietniu 1937 gen. Osiński został członkiem Rady Głównej PCK a w maju tego roku został mianowany prezesem.