Franciszek Ludwik Wodzicki

Urodzony 8 maja 1809 roku, był synem Stanisława Karola Wodzickiego i Anny hr. Jabłonowskiej.¹ Około1830 r. poślubił Zofię hr. Rzyszczewską herbu Pobóg (ur.11 marca 1816- zm.4 października 1890 r.), córkę Stanisława Gabriela i Celestyny Anny Czartoryskiej. Ze związku tego urodzili się: Celina (1838-1912)i Alfred (1839-1902). Po wybuchu powstania listopadowego formacja Krakusów, nawiązująca do tradycji zdemobilizowanego od koniec 1814 roku Pułk Krakusów wojsk Księstwa Warszawskiego, została odtworzona z ochotników. Utworzono dwa pułki, jeden samodzielny dywizjon oraz trzy samodzielne szwadrony. Ubiór Krakusów składał się on z białej sukmany z karmazynowym kołnierzem i wyłogami oraz kartuszami na piersiach, szarych spodni z lampasem karmazynowym, rogatywek z białym lub czarnym barankiem na otoku i brunatnych opończ. Zachowano naszywane ładownice na piersiach. Uzbrojenie składało się z pistoletów, szabel oraz lanc z proporcem w kolorze amarantowo-białym. Oddziały Krakusów brały udział w wielu bitwach i potyczkach powstania listopadowego Krakusi pełnili też służbę w kwaterze Naczelnego Wodza. Zostały one rozwiązane po upadku powstania listopadowego. Franciszek Wodzicki wyruszył do walki wbrew woli ojca, przeciwnika pomocy dla powstania. „Goniec Krakowski” z 20 stycznia 1831 donosi, że: Franciszek Wodzicki, syn prezesa miasta Krakowa miał dostawić 30 ludzi zupełnie ubranych i uzbrojonych, dla obrony kraju. Służył w randze podporucznika w III szwadronie 1 pułku Krakusów. Wziął udział w obronie Warszawy, kiedy to odcięty od pułku, pozbawiony rozkazów, walczył desperacko opóźniając zakomenderowanie odwrotu. Za czyn ten otrzymał Krzyż Virtuti Militari.Był właścicielem dóbr Złota w pińczowskim. W Księdze Kancelarii Ziemiańskiej Guberni Radomskiej (Do 1866 r. obejmowała okolice Pilicy) Franciszek Wodzicki jest wymieniony jako właściciel Solcy i Jasieńca wydzielonych z dóbr Szczekocińskich.Prawdopodobnie w 1876 r.powstał jego portret, autorstwa Juliusza Kossaka, przeznaczony do rodowej galerii.²

Zachowały się dwa fotoportrety Zofii z Ryszczewskich:

• Portret Zofii z Rzyszczewskich Franciszkowej Wodzickiej, wykonany ok. 1880 przez Awita Szuberta (1837-1919)

• Portret Zofii Wodzickiej z d. Rzyszczewskiej, wykonany ok. 1865 przezz C.Hahna (1860-?) w Dreźnie. ³

Z Wodzickich wywodziła się Łucja Przerembska, matka właścicielki Pilicy w latach 1830-1847, Józefy Skorupkowej która po śmierci matki wycofała się z zarządzania dobrami pilickimi obejmując zapisane jej w spadku mocno zadłużone "...państwo Igołomia z przyległościami, jak następujące: Igołomia folwark i wieś, Zofipole folwark i wieś, i do nich wsie zasobne Koźlica i Odwiśle, folwark i wieś Siedliska, folwark i wieś Sarbia z wsią zasobną Glew". Z czasem wyjechała do Paryża być może chcąc uwolnić się w ten sposób od wierzycieli. W roku 1870 sprzedała Wilhelmowi Homolaczowi majątek ziemski w Igołomi. Najcenniejszym zabytkiem architektury w tej miejscowości jest, zbudowany na początku XIX stulecia, pałac wraz z zespołem parkowym uznawany za dzieło wybitnego architekta Piotra Christiana Aignera. Za jego fundatora uchodzi powszechnie Franciszek Wodzicki -dziadek „naszego” Franciszka. Z pamiętników Stanisława Wodzickiego, wynika, iż rzeczywistym inicjatorem budowy była babka- Zofia Krasińska. Prawdopodobnie część prac wykończeniowych została dokończona już po jej śmierci przez ich córkę, Łucję z Wodzickich Przerembską. Franciszek Wodzicki (wnuk) zmarł w roku 1884.