doc. dr Franciszek Czech

Urodził się dnia 1 sierpnia 1913 roku w Dobrakowie (wówczas w gminie Kidów, w powiecie olkuskim) w rodzinie chłopskiej. Ukończył szkołę powszechnąa następnie, w roku 1932, Seminarium Nauczycielskiego w Jędrzejowie. Pracował jako nauczyciel w Szkole Podstawowej w Brześciu oraz w Wysokiem Litewskiem, ucząc geografii, przyrody i organizując drużyny zuchowe. Zmobilizowany w marcu 1939 r. nie mógł złożyć egzaminu końcowego na Wyższym Korespondencyjnym Kursie Nauczycielskim w Warszawie. W kampanii wrześniowej walczył jako dowódca plutonu, został ranny, dostał się do niewoli niemieckiej i do 2 maja 1945 r. przebywał w oficerskich obozach jenieckich. Tam ukończył Wyższy Kurs Nauczycielski i Studium Pedagogiczno–Społeczne. Po powrocie do kraju podjął pracę w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Głogówku. W roku 1952 na Uniwersytecie Jagiellońskim obronił prace dyplomową Dokształcanie nauczycieli niewykwalifikowanych w PRL w latach 1945-1952, kończąctym samym wyższe studia magisterskie. W roku 1956 został przeniesiony do Studium Nauczycielskiego w Raciborzu, gdzie do 1972 r. pracował jako wykładowca przedmiotów pedagogicznych oraz kierownik praktyk pedagogicznych. W roku 1962 pod kierunkiem prof. dr hab. Jan Zborowskiego doktoryzował się w Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie dysertacji nt. Pozaszkolne doświadczenia uczniów w procesie nauczania. Od 1967 roku współpracował z Rejonowym Ośrodkiem Metodycznym w Raciborzu i Wojewódzkim Ośrodkiem Metodycznym w Opolu. Po likwidacji Studium Nauczycielskiego do roku 1975 był pedagogiem w nowo powstałym Centrum Doskonalenia Nauczycieli. Od roku 1972, pracując w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu kierował Zakładem Wychowania Przedszkolnego i Nauczania Początkowego. W roku 1977 został powołany na stanowisko docenta. Uczestniczył w pracach Komisji Programowej Przedmiotów Pedagogicznych w Instytucie Badań Pedagogicznych w Warszawie oraz w Departamencie Programów i Podręczników Ministerstwa Oświaty. Jego dorobek piśmienniczy obejmuje ponad sto publikacji: rozpraw naukowych, artykułów, esejów, recenzji oraz komunikatów z badań. Większość tych prac dotyczy teorii oraz praktyki pedagogiki wczesnoszkolnej. Jego publikacje zamieszczały na swych łamach czołowe krajowe i regionalne czasopisma pedagogiczne i metodyczne. Wiele prac ukazało się w Zeszytach Naukowych WSP Opole oraz w pracach zbiorowych wydanych przez wydawnictwa oświatowe . Przewodniczył różnym komisjom rektorskim, był założycielem oraz opiekunem Koła Naukowego Pedagogów i organizatorem studenckich obozów naukowych. Był aktywnym działaczem Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Otrzymał szereg odznaczeń, m. in. Krzyż Oficerski oraz Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Zwycięstwa i Wolności, Złotą Odznakę Związku Nauczycielstwa Polskiego. Zmarł 3 czerwca 1987 roku