Dzwono-Sierbowice

 Do roku 1937 istniały leżące naprzeciwko siebie, przy drodze do Szypowic, kolonia Dzwonowice i kolonia Sierbowice. W latach 1890-1937 w metrykach mieszkańców kolonii miejce narodzin lub zgonów określane było jako Dzwonowice lub Sierbowice. Rozporządzenie wojewody kieleckiego z 7 sierpnia 1937 r wyłączało z gromady Dzwonowice kolonię Dzwonowice a z gromady Sierbowice kolonię Sierbowice i tworzyło z nich gromadę Kolonia Dzwonowice-Sierbowice przynależna do gminy Kidów. Do roku 1945 w metrykach nadal jako miejsce zapisywane są Dzwonowice lub Sierbowice. W roku 1948, po wybudowaniu kościoła filialnego parafii p.w. Najświętszego Imienia Jezus w Biskupicach, w miejsce na wzgórzu między wsiami Dzwonowice i Sierbowice powszechnie nazywanym „Górką”, dawna kolonia usamodzielniła się jako parafia a z czasem ta samodzielność objęła inne aspekty życia miejscowości. W latach 1946-1954 funkcjonują oficjalna nazwa Dzwonowice-Sierbowice, stosowana między innymi w dokumentach wystawianych w USC, oraz używana przez mieszkańców, wygodniejsza bo krótsza, nieoficjalna nazwa Kolonijka. Według stanu z dnia 1 lipca 1952  Dzwonowice-Sierbowice należały nadal do gminy Kidów. Tymczasem na mapkach geodezyjnych sporządzonych w zawierciańskim urzędzie powiatowym w 1953 widnieją już Dzwono-Sierbowice.Wprowadzenie tej nazwy dla miejsca, w którym stanął kościół, z czasem przeniesionej na miejscowość, przypisywane jest ks. Feliksowi Wójcikowi. Kidów przestał być gminą  29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin gromadę Kidów z siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej w Kidowie utworzono na mocy uchwały nr 28/IV/54 WRN w Krakowie z dnia 6 października 1954. W skład jednostki weszły jedynie obszary dotychczasowych gromad Kidów, Jasieniec, Przychody, Siadcza i Solca. Dzwonowice-Sierbowice wraz Sierbowicami, Dzwonowicami i Szycami weszły w skład gromady Szyce. Od 1955 w dokumentach pojawiają się Dzwono-Sierbowice. Nazwa ta funkcjonuje w zapisach w księgach Urzędu Stanu Cywilnego. W 1956 roku zostaje założona OSP Dzwono-Sierbowice. Można więc z dużym prawdopodobieństwem założyć, że podczas wspomnianej reformy, w 1954 r., nieoficjalna nazwa Dzwono-Sierbowice trafiła do urzędowych dokumentów. Na mapkach geodezyjnych sporządzonych w zawierciańskim urzędzie powiatowym w 1958 r. występuje obecna nazwa wsi. Gromadę Szyce  zniesiono 31 grudnia 1961 a jej obszar włączono do gromady Kidów. Z dniem 1 stycznia 1973 zlikwidowano gromady a wprowadzono gminy. Miejscowości dotychczasowej gromady Kidów, w tym Dzwono[wice]-Sierbowice, włączono do gminy Pilica. Nazwa Dzwono-Sierbowice stała się powszechnie używaną. W 1990 r. utworzona została parafia w Dzwono-Sierbowicach. Powstała szkoła podstawowa w Dzwono-Sierbowicach. Funkcję sprawowal sołtys Dzwono-Sierbowic. W wyborach do samorządu lokalnego wybierano radnego Dzwono-Sierbowic. Na mapie sztabowej z roku 1984 widnieją jednak Dzwonowice-Sierbowice. Problem pojawił się pod koniec XX wieku kiedy jeden z mieszkańców rejestrował działalność gospodarczą. W Głównym Urzędzie Statystycznym okazało się, że w oficjalnym urzędowym wykazie miejscowości w Polsce nazwy Dzwono-Sierbowice nie ma mimo, że w metrykach wpisywana była jako miejsce urodzenia lub śmierci a wszyscy mieszkańcy wsi mieli ją wpisaną w dowodach osobistych jako miejsce zamieszkania. W trakcie konsultacji zorganizowanych przez Urząd Gminy mieszkańcy wsi opowiedzieli się za nazwą Dzwono-Sierbowice. Uchwała Rady Gmi­ny o zmianie nazwy Kolonijka na Dzwono-Sierbowice, razem ze starymi mapkami geo­dezyjnymi i wynikami wiejskiego referendum, została przesłana do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Admi­nistracji. W 2000 r. wniosek mieszkańców został odrzucony przez Komisję Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych MSWiA ze względów językowych. Kolejny wniosek został poparty analizą językową opracowaną przez krakowski Instytut Języka Polskiego. Na jego podstawie rozporządzenie MSWiA z 14 grudnia 2001 oficjalnie usankcjonowało nazwę miejscowości.