Borkowie herbu Wąż

Wywodzą się z Trzcieńca w powiecie ksiąskim. W roku 1438 Mikołaj Borek z Trzcieńca (burgrabia krakowski, podkomorzy królowej, podkomorzy lwowski), poręcza Zaklice z Białej [koło Lelowa] dług 200 grzywien starosty nowokorczyńskiego i podstolego krakowskiego Mikołaja z Brzezia ewentualnym wwiązaniem go do wsi Kleszczowa z sołectwem; Wraz z Janem Nekandą z Grzegorzowic poręczają Zaklice z Białej za tegoż Mikołaja z Brzezia, że jeśli nie zapłaci mu 90 grzywien półgroszy, Borek wwiąże go do wsi Kleszczowa, a Jan do Grzegorzowic. Gdyby Borek zapłacił Zaklice 70 grzywien w ciągu 2 tygodni, ten uwolni jego i Nekandę z poręki oraz umorzy ten zapis. W tym samym roku Mikołaj z Brzezia z bratem Janem oddali Przychody Hankowi z Chełmu w zamian za Kaczkowice (obecnie w gminie Bejsce w woj. świętokrzyskim). W latach 1435-1440 Mikołaj był podstolim krakowskim, w latach 1436-9 starostą sądeckim a w latach 1436-40 starostą nowokorczyńskim. Uważany był za zaufanego współpracownika Władysława II Jagiełły. Po śmierci króla, związał się z obozem husyckim Spytka (III) z Melsztyna, kuzyna Elżbiety z Pilczy.Z czasem Mikołaj został marszałkiem nadwornym (1432–34). Gdy biskup Oleśnicki zawiązał w Nowym Mieście Korczynie antyhusycką konfederację Spytko najechał na miasto i 3 maja 1439 zawiązał własną konfederację, do której przystąpił również Mikołaj z Brzezia. 6 maja konfederacja rozpadła się po śmierci Spytka w bitwie pod Grotnikami. W latach 1440-61 Mikołaj z Brzezia był marszałkiem wielkim koronnym. Po śmierci ojca Mikołaj wraz z bratem Janem byli współposiadaczami Lanckorony i okolicznych wsi. Potomkiem Mikołaja z Trzcieńca był Tomasz Borek z Trzcieńca wymieniony w 1430 r w Liber Beneficjorum Długosz. W 1506 roku jego córka, Jadwiga, żona Stanisława z Bystrzanowic, rezygnuje na rzecz swych braci Mikołaja, Marcina, Stanisława, Jana, Andrzeja i Krzysztofora z Trzcieńca z wszystkich dóbr po ojcu i matce w Trzcieńcu, Kleszczowej, Łowni i Nowej Wsi. Bracia przeprowadzają dalszy dział majątku. W 1518 roku Zygmunt Stary zatwierdza podział dóbr dokonany przez Marcina, Jana, Stanisława, Andrzeja i Krzysztofora Borków pod zakładem 1000 florenów. Stanisławowi (od 1513 podstarości sochczewski) przypada: wieś dziedziczna Nowa Wieś, wieś królewska Kleszczowa i wójtostwo w tejże wsi, młyn w Pawłowicach w ziemi krakowskiej. Bracia spłacili Andrzeja Borka, który otrzymał 600 florenów za swój dział i zrezygnował na ich rzecz z praw do dóbr po ojcu i stryju. Jan i Krzysztofor dostają części po ojcu Tomaszu w Trzcieńcu, Nowej Wsi i Pawłowicach, z tym że Jan bierze dwie części spadku w Trzcieńcu po stryju Janie Trzcieńskim i dwór po stryju, a Krzysztofor trzecią część tego spadku i dwór po ojcu w Trzcieńcu. Marcin otrzymał Pierszyce, Wietrzychowice i Białą [w pow. wiślickim]. Stanisław okazał kilka dokumentów Władysława Jagiełły z różnych lat z zapisami na wsi królewskiej Kleszczowa dokonanymi na rzecz dworzanina stren. Mikołaja Borka, łącznie na 650 grzywien. Król na jego prośbę łączy dotychczasowe zapisy na Kleszczowej w jedną sumę. Karczma i młyn w Kleszczowej są w rękach rodu Pileckich co najmniej w latach 1521-1531. Od 1520 Stanisław Borek był wojskim rawskim. W następnym roku zamienił się z Lasockim i został wojskim sochaczewskim. 16 listopada 1521 w Piotrkowie król Zygmunt Stary nadał Stanisławowi Borkowi część młyna w Żarnowcu.

Dokument Zygmunta Starego

W 1533 roku Stanisław wziął w dzierżawę starostwo sochaczewskie a w 1537 roku był już starostą sochaczewskim. W roku 1550 jego dzieci naturalne (ze związku pozamałżeńskiego) Jan, Adam i Katarzyna zostały uznane i otrzymały tytuły szlacheckie.W roku 1555 Zygmunt August zapewnił Gabrielowi Borkowi dożywocie na Kleszczowej. W 1564 Kleszczowa nadal jest w jego rękach. Poddani oddają do zamku w Żarnowcu 59 korcy owsa miary równej żarnowieckiej, 19 kur i tyleż serów, 3 kopy jaj i płacą 1 grzywien krownego [podatek od dóbr ziemskich]. W 1570 Stanisław Borek oddał w/w synom naturalnym majątek Sieńsko w powiecie ksiąskim.