Bobry

Od kilkunastu lat bobry zamieszkują okolice pilickich stawów.Są aktywne nocą i o zmierzchu a przy tym płochliwe.Najlepiej podpatrywać je o świcie.

W dawnej Polsce bobry były rozpowszechnione na terenie całego kraju. Bóbr znajdował sie pod królewska ochroną.Skóry miały wartość obiegową w handlu wymiennym. Podatki oraz kary płacono nawiązką skór bobrowych.Z czasem traktowane jako szkodniki podtapiające tereny uprawne oraz czyniące szkody leśne,odławiane dla mięsa,ze względu na ogon pokryty łuską spożywanego w okresie postu,dla futra i uważanej za lekarstwo wydzieliny gruczołów płciowych zostały niemal doszczętnie wytrzebione. W XIX wieku zamieszkiwały już tylko pojedyncze stanowiska we wschodniej części kraju. Po II wojnie światowej na terenie Polski bóbr występował jedynie na terenie Suwalszczyzny. Jest to gatunek oddziałujący na renaturalizację krajobrazu,zwiększający retencję wód i przyczyniający się do odtwarzania śródleśnych bagien będących siedliskami bogatej fauny owadów i wywołujący procesy torfowiskowe. Program introdukcji oraz naturalna migracja tych zwierząt spowodowały,że bóbr stał się w wielu regionach zwierzęciem pospolitym i bywa uciążliwym lokatorem nadwodnych terenów.

Latem bobry żywią się roślinami wodnymi i przybrzeżnymi a zimą odżywiają się zgromadzonym łykiem drzew liściastych zwłaszcza topoli i wierzby. Bóbr kopie nory w brzegach rzek i zbiorników wodnych. Wejście do nory znajduje się pod wodą. Jest ona zaopatrzona w otwór wentylacyjny. W przypadku braku dogodnych miejsc na brzegach bóbr buduje kopce z gałęzi i mułu, otoczone wodą, zwane żeremiami. Na małych strumieniach i potokach wszystkie osobniki z rodziny wspólnie budują tamy, powodując spiętrzenia i podtopienie terenów.

Tama zbudowana  niemal w centrum miasteczka- przy ul.Markowskiej

Ślady działaności bobrów nad pilickimi stawami:

Otwór wentylacyjny w żeremiu

Pomnik Kojaka?

Ślady działalności bobrów nad Pilicą w Kleszczowej: