Baranowscy herbu Rawicz

Z dekretu, wydanego 6 XII 1595 r. przez króla Zygmunta wynika, że po Myszkowskich kolejnym dzierżawcą Kleszczowej był Andrzej (Jędrzej) Baranowski. Walerian Nekanda Trepka, niestrudzony tropiciel uzurpatorów wśród szlachty, autor „Liber generationis plebeanorum”, (Księga rodów plebejskich, zw. też Liber Chamorum, czyli Księga Chamów), w której opublikował swoje ustalenia, zakwestionował szlachectwo tej linii Baranowskich. Według niego niezbyt odległym w czasie przodkiem Jędrzeja był Mikołaj Baranowski, mieszczanin krakowski. Nie wszystkie ustalenia Trepki znajdują obecnie potwierdzenie, lecz wśród przytoczonych przez niego licznych wywodów pełno jest wiarygodnych i wartościowych informacji. Do nich należy zaliczyć i te odnoszące się do podanego przezeń rodowodu „kleszczowskiej” linii Baranowskich. Ustalenia Trepki potwierdzają w dużym zakresie biogramy Mikołaja Baranowskiego i jego wnuka Stanisława zamieszczone w„Polskim Słowniku Biograficznym" oraz herbarze Niesieckiego i Bonieckiego. W 1608 r. autor „Liber chamorum" pozwał Baranowskiego przed Trybunał Koronny w Lublinie pro uzurpatione tituli nobilitatis czyli o uzurpowanie tytułu szlacheckiego, chociaż nie raz już przegrywał podobne procesy przed Trybunałem a przegrana wiązała się z karą 120 grzywien. Według Trepki dokument królewski poświadczający szlachectwo Baranowskiego był fałszywy bow aktach krakowskich, jeszcze wiele lat po dacie dokumentu o ojcu Jędrzeja pisano famatus (sławetny) a tym określeniem nazywano mieszczanom zrzeszonych w cechu rzemieślniczym. W trakcie lubelskiego procesu doszło do niecodziennej sytuacji: Baranowski zapłacił karę za Trepkę, którego członkowie Trybunału skłonili do wycofania pozwu. O Andrzeju Baranowskim, tenutariuszu Kleszczowej Trepka pisał: Jędrzej zaś, syn Mikołajów, pojął był Małuskę, z którą kilku synów zostawił: Piotra, Jędrzeja. Dziewkę dał za Łodzińskiego. Ci synowie jego po śmierci ojcowej połowice swą wioski tego Rzeplina przedali. Ten przekaz warto uzupełnić danymi z herbarzy, według których Andrzej czterykroć ślubował miłość i wierność swym kolejnym małżonkom.Według Trepki pierwszą z nich była Katarzyna Stradomska, rodzona siostra Elżbiety, żony Stanisława. Z nią miał tylko córkę Zofię, która oddała się służbie bożej jako zakonnica. Drugą wybranką była nieznanego imienia Obrębska, córka Pawła, z którą nie miał potomków. Trzecią żoną była Anna Małuska herbu Jastrzębiec, córka Adama. Ta dała życie czterem synom: Piotrowi, Andrzejowi, Samuelowi i Janowi tudzież trójce dziatwy płci żeńskiej. Ostatnią żoną była, poślubiona jako wdowa, Krystyna Piotrkowska, matka Władysława. Tyle Trepka, którego informacje nie zawsze były wiarygodne. Jego ustalenia potwierdza jednak blisko spokrewniony z Jedrzejem Stanisław xxx autor uzupełnień do herbarza Niesieckiego. Krzysztof Chłapowski w książce „Realizacja reform egzekucji dóbr 1563-1665. Sprawa zastawów królewszczyzn małopolskich” podaje, że w latach1592-1607 Kleszczową miał w zastawie kasztelan ciechanowski Andrzej Baranowski z żoną Dorotą Fredro; w latach 1607-1643 trzymał ją w zastawie Jan Baranowski, syn poprzedniego, tenutariusz przasnyski z żoną Marianną Pieniążek. I tu pojawia się problem. Było w tym czasie dwóch Janów Baranowskich. Jeden z nich to wspomniany syn Jędrzeja a drugi to starosta przedborski (1610-1632) i wojewoda sieradzki., syn kasztelana biechowskiego, Macieja Baranowskiego. Mężem Marianny Pieniążkówny z Krużlowej był ten drugi. Zmarł w 1634 r. Jego nagrobek znajduje się w kościele św. Katarzyny w Iwanowicach. Albo Chłapowski podał złe powiązanie rodzinne albo niepoprawnie przypisał mu żonę. W 1627 r. zmarła Dorota Fredro.Według Zdzisława Piątkowskiego, autora „W kręgu królewskiej wsi Chlina”. (T. III) jako dzierżawca Kleszczowej występuje: w 1628 r. Jan Baranowski a w 1629 r., według zapisu egzekutorów podatku, Andrzej (Jędrzej) Baranowski. Sugeruje to, że Kleszczowa stała się zastawem Jana, starosty przedborskiego bo taka transakcja między ojcem a synem nie wydaje się wiarygodna. Jan, syn Jędrzeja, starosta czorsztyński i starosta przasnyski zmarł w 1643 r. Dzierżawcą trzymającym Kleszczową (wg Chłapowskiego w użytkowaniu niezastawnym) został po nim Kacper Poniatowski z Poręby. Od 1643 Kleszczowa jest w zastawie u Tobiasza Minora. W 1653 jako posesor wymieniany jest znowu Jan Baranowski, podobnie jak w latach 1668-1673kiedy to w aktach podatkowych dominuje zapis: Joannis Baranowski ad praesens (czyli obecnie) Tobias Minor.